Operatie Fissuur Ani

18 november 2019 Naar de OK
Desbetreffende maandagmorgen om 11.00 uur mij nuchter gemeld op de dagbehandeling. Kreeg een bed toegewezen en het verzoek om speciale operatie kleding aan te trekken. Dit leek meer op een blauwe stofjas van een duivenmelker, maar dan zonder poep er op. Maakt niet uit. Ik kreeg alvast wat medicijnen om in te nemen. Ik weet het niet zeker meer, maar het was een pilletje om rustig te worden en 2 voor de pijn. Naast me lag een vrouwtje uit Afghanistan met een fistel, had ook al geen half jaar gebruik kunnen maken van haar achterwerk om op te kunnen zitten. Wat een ellende allemaal.

Op een gegeven moment was ik aan de beurt. Die maandag was, zeg maar de inslaap en uitslaap ruimte, tot één geheel verklaard. Dit omdat er nogal wat personeel ziek was. Het was een levendige bedoeling van heen en weer lopende verplegers, rijdende bedden, piepende apparaten, monitoren met grafieken en cijfers, alsmede slangen, tubelures en infusen.
Of ik even rechtop wilde komen zitten voor de ruggenprik. Eerst werd mijn rug in gesausd met een ontsmettingsmiddel en kreeg een verdovingsspuitje waar de ruggenprik in moest. En daar begon het feest. De naald wilde niet naar binnen, beetje wroeten, heen en weer, wat krommer gaan zitten. "Ontspannen meneer" luidde het advies van die lieve verpleegster. Deed ik toch al en het zweet brak me uit, ik zou bijna van mijn sus afgaan. "Ik ben gekrompen", vertelde ik met een lach, maar kon ondertussen wel huilen. De naald ging er niet in. "We proberen het opnieuw en een beetje naar links" klonk een Belgische stem achter me. Dus goed ontspannen zitten, de juiste ademhaling en kromming aangenomen en jawel hoor, daar ging de smeerkees naar binnen. De verdovingsvloeistof ingespoten en daarna weer op de rug liggen. Afwachten tot het gevoel vanaf mijn navel tot mijn grote teen begon te verdwijnen. Dit werkte ook al niet mee en mijn bed werd schuin omhoog gezet met mijn benen naar boven. Stilletjes aan begon het een klein beetje gevoelloos te worden.

Voorbereiding thuis bij dagopname (bron Bravis Ziekenhuis)

Dus werd ik naar de OK gereden voor "Operatie Anus". Daar aangekomen werd ik door 4 verpleegkundigen op de operatietafel gelegd. De chirurg zat al klaar op zijn krukje en we zwaaiden vriendelijk naar elkaar toe. "Voelt u dit nog" en ze duwde een ijsklontje op mijn bovenbil. "Jawel" antwoordde ik. "Dan moeten we nog even wachten". Ze zaten natuurlijk al een tijdje te wachten, daar de prik in mijn rug ook vertraging opleverde en het gevoelloos maken van de onderste helft van mijn lichaam. Ik hoorde al stemmen opgaan dat het misschien wel een algehele narcose zou worden. "Sla me anders maar met de hamer bewusteloos "zei ik heel stoer. "Anders doe ik dat wel" zei de chirurg. Aardige man, niet. Nog een keer een ijsklontje tegen mijn billen, waar ik niks van merkte en ja hoor de voorstelling kon beginnen. Er werd nog een lakentje boven mijn buik gemonteerd, als versperring om mijn uitzicht te blokkeren.

Jammer. De chirurg dook weg achter mijn benen en wat hij daar uitspookte, Joost mag het weten. Ik lag er bij als "Meneer Wijdbeens" overgelaten aan de medische wetenschap. Ik keek maar een beetje rond en vond het geheel wel indrukwekkend, je komt hier ook niet iedere dag op de koffie. Op een gegeven moment reed de chirurg op zijn krukje naar mij toe. "Ik heb de fissuur gevonden" zei hij met een vrolijk gezicht. "Ik heb de fissuur verwijderd/wegesneden en helemaal netjes schoongemaakt. Ook heb ik nog wat poliepjes verwijderd", was de boodschap. Toch nog wat gevonden, dacht ik; yes, zie je wel, dat er iets zat. "Zoals afgesproken" ging hij verder. "Gaan we nu de anus oprekken, want dat hoort ook bij de behandeling". Heerlijk zo'n narcose, je merkt er toch niks van wat ze daar van onderen allemaal uitvoeren. Ik probeerde me er een voorstelling van te maken, maar ik kwam niet verder dan met de gedachte dat ik in een achtbaan reed in een karretje met vierkante wielen. Na het oprekken van de anus kwam de chirurg weer op zijn krukje aan gevlogen. "Zo, dat is ook gebeurd" en maakte aanstalten om weer terug te keren naar de plek des onheils. "Ho, ho, ho" riep ik. "Je zou ook mijn prostaat nog onderzoeken". "Dat is waar" en hij verdween weer naar het operatie gebied. Ik hoorde hem zeggen. "Ik ga nu een beetje naar boven en nu weer een beetje naar beneden, dit is niet te hard en niet te zacht. Prima." Maar goed dat je wakker bent tijdens de operatie, anders zouden ze dit onderdeel mooi vergeten. "Ik ga de boel sluiten en nu moet de natuur verder zijn werk doen". Het zaakje werd ingepakt en afgeplakt. De verrichte handelingen werden direct door de chirurg in de computer opgeslagen. En de vraag of ik nog zalf had, ja die heb ik nog.

Terug naar de uitslaapkamer. Daar aangekomen werd ik aangesloten op diverse apparatuur en meet instrumenten. Het was een drukte van jewelste. Ik lag nog steeds plat op mijn rug en met de vraag of ze me een beetje overeind konden helpen, zat ik eens 45 graden overeind. Dat was een beetje te veel van het goede. Na een minuut begon het zwart voor mijn ogen te worden en ik dacht dat ik zo het strijdperk ging verlaten. Dus hand omhoog gestoken en gaan zwaaien tot ze me opmerkten. En jawel, er werd direct ingegrepen. Mijn lage bloeddruk werd wel heel erg laag. Dopje van het hand infuus werd geopend, en er werd iets wonderbaarlijks ingespoten, daar ik à la minute weer boven thee water kwam. Complimenten.

Fissuur ani, is bij mij weggesneden schoongemaakt en de natuur heeft de rest gedaan .(Plaatje Dr. Tom Feryn)

Nadat ik weer stabiel was, werd ik terug naar de dag opname gebracht. Mijn buurvrouw was ondertussen ook al weer gearriveerd. Ze was nog een beetje in dromenland, daar zij voor een algehele narcose had gekozen. Ondertussen had mijn vrouw een sms-je van de afdeling gehad, dat ze de medicijnen op kon gaan halen bij de apotheek van het ziekenhuis. De ruggenprik werkte goed, er zat nog geen leven in mijn jonge heer. Ondertussen verwend met een lekker kopje soep en wat boterhammen, dat ging er in als koek. Terwijl ik zat te genieten van de soep pakte mijn buurvrouw haar biezen, om de arena te verlaten. Met een "niet tot ziens" mededeling, zwaaide ik haar uit. Ze begreep er geen snars van.

Poliklinische Apotheek Lievensberg Braivs Bergen op Zoom

Ik voelde dat mijn onderste helft begon te ontdooien. Van lieverlee kwam het gevoel terug en kon al e.e.a. bewegen. Ik merkte een dikke prop verband op tussen mijn benen, dus dat ging de goede kant op. Om de zaak wat beter te stimuleren zei de verpleegster dat ik wat heen en weer moest bewegen met mijn benen. Dus knieën van links naar rechts, net als op de sportschool. Dat droeg ook bij dat ik al op het bed mocht gaan zitten. Met mijn benen er naast. Voorzichtig proberen te staan. En ja wel hoor ik kon al weer een beetje lopen. Zal maar eens gaan proberen te plassen en schuifelde de wc binnen. Gelukkig mijn vriend deed het ook weer. "We gaan uw vrouw, maar eens bellen dat ze u op kan komen halen", was de mededeling. De prop met verband werd ondertussen verruild voor een maandverband. Ik kreeg er nog 3 extra mee, omdat deze niet meer op onze dagelijkse boodschappen lijst stonden. Wat een service. Daar kwam mijn vrouw aangelopen met een zak medicijnen.
De verpleegster gaf uitleg over de medicatie.
Paracetamol 4x daags 1000 mg om 8.00/12.00/17.00/22.00 uur (vandaag in nemen tot 22.00 uur)
Diclofenac 3x daags 50 mg om 8.00/14.00/22.00 uur (vandaag tot 19.00 uur)
Pantoprazol 1 x daags 40 mg, bij gebruik diclofenac
Oxycodon 10 mg indien nodig
En de bekende fissuur zalf diltiazem crème 2 x daags, die ik nog thuis had liggen.
Alles stond ook nog keurig genoteerd op mijn ontslag brief.
Tevens 2x daags de wond spoelen en na defecatie. (nooit van gehoord, zal wel poepen betekenen.)
Over 2 weken terugkomen bij de poli. D.m.v. een mail werd ik op de hoogte gehouden van een afspraak datum.

Ik was 's avonds om 18.30 uur thuis. Het was me een dagje wel.

Thuis gekomen, de zak met medicijnen en de brief nog eens doorgenomen. Om zodoende de pillen op chronologische volgorde van innemen te rangschikken. Volgens mij wordt het een pijnlijke affaire, nadat ik me verdiept had wat het medicijn oxycodon was. We gaan het zien. Nog wat eten het zoveelste zakje naar binnen zien te werken en na de laatste paracetamol naar bed. Ik had die nacht toch goed geslapen, ondanks die Always vleugel tussen mijn benen, het was even wennen. En tot mijn verbazing helemaal geen pijn gehad. Dus dat werkte goed die reeks aan tabletten, die ik ingenomen had. Na het opstaan, maar eens een plasje doen. Onderbroek uit en gaan zitten. Ik keek gelijk tegen dat maandverband aan, wat goed zijn werk had gedaan. Die zullen we na mijn wasbeurt van onderen maar eens vervangen. Ik zat nog even op de wc en hoorde iets heel lichts uit mijn kont vallen. Nieuwsgierig geworden keek ik in de pot en daar lag een klein soort sponsje leek het wel. En heel frappant met een vage tekening/afbeelding van de fissuur leek het wel. Het deed me direct denken aan de Lijkwade van Turijn. Zou er dan toch een wonder zijn geschiedt? Volgens mij was het soort sponsje een verbandje wat na het verwijderen van de fissuur was aangebracht. Als ik me nog goed herinner was de afbeelding van de fissuur iets van 1 cm groot en de afdruk zag er geel uit. Na deze openbaring zakje innemen, medicijnen slikken en gaan eten. Liep wel ongemakkelijk. Oh ja, de zalf had ik er niet aangesmeerd, in de bijsluiter stond, niet aanbrengen op open wonden. Want daaronder vond de slag bij Nieuwpoort opnieuw plaats. Dus daar maar even mee wachten totdat het zaakje weer zijn normale vorm heeft aangenomen.

Voor de 1e keer na de operatie weer naar de WC met een grote boodschap. Hup naar boven en terwijl ik mijn onderbroek uit deed, viel er al het een en ander spontaan op de tegelvloer. Poep en bloed vormde samen een mooi duo. Kan ook niet anders dacht ik. Ze hebben net je gat vergroot en de sluitspieren zullen ook wel opgerekt zijn en gedragen zich als een of andere slapjanus. Ik heb verder niks van de ontlasting gevoeld, wat betreft pijn zoals ik die eerder had met fissuur. Voorzichtig schoonspoelen, deppen met een zachte handdoek en een nieuw verband.

Geheugensteuntje om door te nemen tijdens bezoek chirurg ziekenhuis.

De dagen er na op tijd en uur de medicijnen slikken, behalve de Oxycodon, dat was niet nodig. Het maandverband verruild voor een inlegkruisjes. Dat was trouwens ook een gehannes waar je dat ding in je onderbroek moet plakken. De eerste keer trok ik mijn broek omhoog, zat dat ding halverwege mijn rug. Oefening baart kunst. In de middag ging ik een paar uurtjes naar bed, heerlijk in dromenland. Ik had helemaal geen pijn van de operatie en ook was de fissuur pijn uit mijn leven verdreven ;-). Ik was een gelukkig mens. Paracetamol afbouwen en op vrijdag geen bloed meer aan de paal. Daarna ben ik op maandag 25/11 weer begonnen met de zalf. Dus braaf met de vingercondoom, weer 6 weken met je vinger in je gat. En nu gaat de zalf er wel in. Het voelde een stuk beter. De zakjes die ik in de morgen en avond nam, halveerde ik tot 's morgens en 's avonds een ½ zakje. Het poepen ging als het ware bijna vanzelf, nu mijn gaatje wat groter was gemaakt. Soms te gemakkelijk, wanneer je bijvoorbeeld een windje moest laten.

27 november 2019 dus 9 dagen na de operatie op controle bij de chirurg. We konden al in de spreekkamer gaan zitten. Hij kwam binnen keek me aan en zei vrolijk: "De pijn is over, zeker?" Dat kon ik volmondig met ja beantwoorden. Ik had weer een spiekbriefje gemaakt, met mijn bevindingen na de operatie. (foto toevoegen site spiekbriefje)"Dan gaan we nog eens een kijkje nemen. Ga daar maar weer liggen" Hopelijk was dit de laatste inspectie beurt. "Nou, dat zit er heel goed uit. U heeft een gezond lichaam en verdient een 10 min." We schudden elkaar de hand, zo van gefeliciteerd. Allemaal blij. Hij vertelde nog wat hij precies gedaan had tijdens de operatie.

Poliepen kunnen boven en onder de fissuur zitten. (Plaatje Dr. Tom Feryn)

Ik stelde nog wel de vraag. "Waar zaten die poliepjes precies die u verwijderd had?. Ergens begrepen we elkaar niet, denk ik. Hij startte de film op van de colonscopie die ik 5 augustus had ondergaan. De foto's hiervan hadden we al besproken. "Kijk hier heb je de dunne darm, gaan we verder met de dikke darm, ziet er schoon uit. Hier zit de poliep (blauw gemarkeerd) en zo gaan we verder naar beneden en verlaten we het darmkanaal". Warempel, bij het verlaten van de anus kon ik nog net een beeld van de fissuur opvangen. Dit was nog net door de camera vastgelegd. "Daar zit hij, de fissuur", riep ik enthousiast. "Daar zit hij"…….."Inderdaad", was zijn reactie. "Dan hebben ze niet goed opgelet". Ik zag iets van een stukje weefsel c.q. wild vlees, wat de kleur had van transparant achtig kaarsvet.

"De poliepjes zijn een aanhangsel van de fissuur, en noemen ze ook wel tags of pile" ging hij verder. Hij pakte een stukje papier en pen en begon te tekenen hoe er zoiets uit ziet. "Kijk dit is de fissuur, boven zit de Gentinel Tag en onder de Sentinel Pile". Hij kraste met de pen over de fissuur, met de mededing dat hij dit gedeelte had weggesneden/verwijderd. Ook weer duidelijk. Dit was het bezoek en er werd geen vervolg afspraak meer gemaakt. Op de terug weg naar huis zat nog wel in mijn hoofd de opmerking van "Dan hebben ze niet goed opgelet". (2) Maar de chirurg zelf ook niet, was mijn gedachte. Maar ja, je kunt niet alles hebben. Ik ben goed geholpen en ben van die vreselijke, snijdende, stekende, branderige fissuurpijn af. Kan weer lekker pijnloos poepen, zitten en fietsen. Applaus.

Tekening van de weggesneden fissuur fissura ani en de poliepen tag en pile.

Januari 2020. De zakjes ben ik gaan afbouwen naar een ½ zakje in de morgen vanaf het nieuwe jaar. Op 6 januari 2020 ben ik gestopt met de fissuur-zalf aan te brengen. Dit leek me wel een heugelijke dag, want dat was het feest van de 3 Koningen. En ik voelde mezelf de Koning te rijk. Half februari helemaal gestopt met de zakjes. Af en toe gebruik ik ze nog wel eens, wanneer ik merk dat de ontlasting weer wat moeilijker gaat. Of soms uit voorzorg wanneer we weinig vezels eten. Af en toe krijg ik nog weleens wat steken, waar de fissuur heeft gezeten. Ik ben als de dood, mocht mij dit weer overkomen. Iedere morgen, als ik weer een "zachte" bijdrage aan het riool heb geleverd, ben ik een happy man. Oh ja, mijn nichtje kan ook een fissuur aan haar medisch dossier toevoegen. Welkom bij de fissuurclub.

November 2021: De fissuur operatie is al weer 2 jaar achter de rug. Gelukkig ben ik nog "fissuur vrij". Let wel steeds goed op mijn voeding, dat mijn poep zacht blijft. 's -Morgens een kiwi en dan ontbijt bestaande uit 1 of 2 grof volkorenbrood met een beetje sla, lapje kaas, komkommertje en tomaatjes. De boterham met boter en een beetje olijfolie erop. Smeren die handel, dat is het devies. Wat betreft de kiwi, heb je een moeilijke stoelgang, neem er dan 2 op dokters advies. Warm eten als kan iedere dag aardappelen, groenten (of salade) en vlees/vis. En iedere dag een schaaltje yoghurt met gebroken lijnzaad en lijnzaad olie. Iedere poep dieet is weer persoonlijk.
Andere eten ook pruimen, dadels, vijgen of bosbessen. En wat je ook mankeert of kunt voorkomen BEWEGEN & DRINKEN (water) Zakjes gebruik ik niet meer.......... Ook geen last meer van aambeien. Alleen als we ergens naar toe gaan en ik weet dat ze daar heel anders eten, dan neem ik uit voorzorg wat zakjes mee.
Wat ik ook iedere dag doe is na de ontlasting mijn poepertje met lauw water wassen/schoonmaken. Na het afdrogen smeer ik op mijn gatje een beetje dr Swaab aambeienzalf op. Dit doe ik uit voorzorg, omdat ik niet wil dat er scheurtjes gaan ontstaan. Wees op je hoede !
: : Nog een tip. Mocht je zwaar aan de medicijnen raken om een of andere reden of zelfs aan de chemo, let op de ontlasting! En neem uit voorzorg je zakjes in. Door de medicijnen/chemo droogt je poep uit. En voor je het weet zit je weer met die fissuur ani opgescheept. Uit betrouwbare bron vernomen. Dubbele ellende. Groeten van een levenslustige en vrolijke man. Frank.

Mijn fissuur ontbijt, vezels, vezels en nog eens vezels

Maart 2022. Uit voorzorg voor mijn reis en verblijf naar Fuengirola iedere dag maar weer 's morgens een zakje genomen. Na thuiskomst er weer mee gestopt.

Reacties op mijn fissuur ani verhaal en ervaringen:

Wat heb ik genoten van je verhaal..
En hoe herkenbaar is het.
Door de humor en het verloop heb ik weer frisse moed met deze alles beheersende kwaal.
Je leeft een beetje om het fissuur heen.
Doe je het andersom en neem een keer thaise curry is de straf hoog??.
Dankjewel voor het delen van jouw verhaal!
Groet X

Dag Frank,

Een uitgever heb ik helaas niet in mijn bestand..anders had ik het zeker gedaan??
Ik heb nu een half jaar last ervan en de proctoloog was eigenlijk vorige week iets meer tevreden.
Helaas zo nu en dan wat bloedverlies deze gaat dan met enorme angst maar tot nu toe is de pijn niet te vergelijken als ik het begin..
In tegenstelling tot jou ben ik niet zo positief en doe ik alles om een operatie tegen te gaan.
Er zijn van die mensen die doemdenken, angstig zijn en het glas is altijd half leeg.
Thats me, zo geef ik direct toe??
Ik modder aan met de glazen vocht, de cremes, de vezels en alle ademhalingsoefeningen die er zo een beetje verkrijgbaar zijn wereldwijd ;)
Daarom ben ik zo blij voor jou dat je ervan af bent!
Fijne dag,
Groet X
-----------------------------

Beste Frank

Bedankt voor het delen van jouw verhaal mbt een anale fissuur. Een feest aan herkenning. Ik loop er zelf al 15 jr mee, veel gezalfd en poeders geslikt met weinig effect.
2x botox gehad bij Dr Mirre de Noo in een particuliere kliniek en toen was het even weg maar niet voor lang. Vervolgens een second opinion bij Dr Carla de Wit die heeft de fissuur "chirurgisch opgefrist" maar is geen voorstander van botox. Smeren en ontlasten was na deze ingreep een ramp zo strak zat het dicht. Heeft uiteindelijk niet geholpen.
Mijn vraag; welke chirurg / waar heeft jou geopereerd?
Hartelijk dank voor je reactie
Y Amsterdam