Mijn 3e Fissuur

Fissuur nr 3: 2019. Half maart, de lente komt er zo aan. Mooi niet dus, opgezadeld met aambeien en niet zo'n klein beetje ook. Een hele druiventros, gadver wat deed dat zeer. Op een gegeven moment waren ze rijp en sprongen ze open, wat een bloederige massa. Toch bleef ik wat pijn houden tijdens en na de ontlasting. Ook zat er weer een klein streepje bloed op het wc papier. Mijn wereld stortte zo wat in. Toch niet waar zeker?

Weer dat rot ding in mijn kont. Ik kon het haast niet geloven. Dan ga je terug denken, waar ligt het aan, heb ik wel goed gegeten. Ja een keer tosti's van wit brood en misschien wat andere dingen verkeerd gedaan. Maar ja, dat is allemaal niet meer terug te draaien. Ik gebruikte sinds de laatste fissuur nog wel 1 zakje per dag. Op 26 maart 2019 moest ik op jaarlijkse controle voor mijn bloeddruk en cholesterol. Alles was goed en maakte van de gelegenheid gebruik om melding te maken dat ik waarschijnlijk weer een fissuur had. Blijf er niet te lang mee lopen was het advies. De andere dag was ik jarig en trakteerde ik mij om vanaf die dag 2 zakjes per dag te gaan nemen. De ontlasting werd steeds pijnlijker.

Anale fissuur. (bron Bravis Ziekenhuis)

3 april 2019 toch maar naar de artsenpraktijk gebeld met de mededeling wat het weer zover was. De juffrouw aan de telefoon vertelde me dat ik onmiddellijk moest starten met de fissuur zalf of te wel de Diltiazem crème. Dus hupla weer de vinger in je kont 2x per dag, geen pretje. De pijn werd steeds heftiger en kon ook moeilijker zitten. Van ellende begon ik 's middags om 15.00 uur de zalf er op te smeren om de zaak te verdoven. Dus ook wat paracetamols verorberen om het geheel draaglijk te maken. Het bloeden was inmiddels gestopt, maar de pijn niet. 7 mei weer naar de artsenpraktijk gebeld en de situatie uitgelegd dat ik om 15.00 uur al begon te smeren. Niet doen was het advies, om de 12 uur. Het was leven werd er niet beter op. Kon bijna niet meer zitten en fietsen, zo een branderig gevoel of dat ik een heel potje sambal had opgegeten. De zalf hielp volgens mij ook niet echt, en het aanbrengen lukte ook van geen kanten. Aanbrengen op de fissuur stond op de verpakking. Ik kreeg het er met geen mogelijkheid in. Mijn anus stond veel te strak en gespannen. En het leek wel of mijn gaatje kleiner was geworden of zat dat in mijn hoofd? 21 mei 2019 weer naar de artsenpraktijk gebeld met de mededeling dat het niet opschoot. Normaal was ik na 2 maanden smeren al een stuk opgeknapt, nu afgeknapt!

Blijven smeren was het advies en een zakje meer gebruiken van 2 naar 3 per dag. Wat deed het verschrikkelijk zeer op de wc. Ik heb een leuke tuin en heb daar heel wat vuiltjes uitgetrokken, als ik maar niet moest zitten. Regelmatig staande naar de TV gekeken en, als zonaanbidder, lekker in de zon liggen was er ook niet bij. Ik ging 's middags maar naar bed met een paracetamol. En viel dan gelukkig een paar uur in slaap. Iedereen was aan het genieten van het mooie weer en de zonnestralen, voor mij waren er allemaal donkere wolken, shitzooi.

Fissuur fissura ani kloof in de anus. (Foto Dr. Tom Feryn)

Van ellende ben ik aan 4 zakjes per dag begonnen om de zaak nog dunner te maken. Maar dan spoot het er ook zo maar uit, leek wel een hoge druk reiniger van 200 bar. En dat snijdt dan ook nog eens langs die fissuur. Was dit wel de oplossing? Van 6 t/m 10 juni naar Denemarken, verjaardag vieren. Terwijl iedereen nog lag te slapen stond ik om 6 uur op, om wat te eten, zakje innemen, theetje drinken en naar de WC. Dat lukt meestal wel. Schoonmaken van het achterwerk en invetten dat spul. Ik had ondertussen van alles al geprobeerd om die zalf er goed in te krijgen. Breed stand, spreidstand, voorover, achterlangs, ik leek wel een circus artiest. Bij thuiskomst weer om 9 uur smeren voor de 1e keer en om 21.00 uur voor de 2e keer. Op 21 juni terug naar 3 zakjes. Ik zat meer op de plee dan wat anders. Ondertussen hadden we nog een High Tea en wat meer festiviteiten waarbij je moest zitten. Wat van geen kanten lukte. Branderig gevoel, messteken in je kont, net of dat er een vinger 24 uur per dag in je anus zit, of er een stuk drol in is blijven steken. Onderweg in de auto maar weer paracetamols slikken. In de middag naar bed, man man man wat een misère.

Begin juli afspraak gemaakt met de huisarts, dat ze er maar eens naar moest kijken. Dat heeft ze gedaan, maar ze kon niks zien/vinden. Zat er maar wat te friemelen, ze deed natuurlijk haar uiterste best om me geen pijn te doen. Volgens mij zat deze keer de fissuur dieper dan normaal, (wat is normaal). Soms voelde ik steken in mijn onderrug ervan. En niet in mijn kont. Haar advies was terug naar 2 zakjes per dag. Goed ontbijten; 2 grof volkoren boterhammen en 2 kiwi's erbij, is ook goed voor de stoelgang. Veel water drinken en wandelen. Je achterwerk niet meer afvegen, maar onder de douche afspoelen en daarna droogdeppen.

Genieten in de tuin was er dit jaar (2019) niet bij.

Dus mijn poepertje behandelen als een baby face of vul maar in. Dit zo een 2 weken vol gehouden. Maar barstte van de pijn. En dan iedere keer weer wanneer je ontlasting hebt gehad, helemaal uitkleden, onder de douche met de douchekop op je anus, wel verzachtend dat lauwe water trouwens. De zaak schoonspoelen en ook de douche want er komt ook ontlasting mee. Droog deppen, aankleden en weer wachten tot de volgende ontlasting. Je wordt er moedeloos van. Je bent op een gegeven moment met niks anders bezig. Ik kan begrijpen dat mensen voor de trein springen of andere neigingen hebben om hiervan af te komen. Dus koppie er bij houden en de leuke dingen ook blijven doen, dan maar rechtop door het leven.

Naar de chirurg: Op 17 juli opnieuw afspraak gemaakt met de huisarts, daar het niet meer te harden was. Dus we gaan het hoger op zoeken met een verwijzing naar de afdeling chirurgie van het ziekenhuis. Gelijk thuis gebeld en 30 juli kon ik terecht voor een afspraak bij de chirurg. 30 juli 2019. Daar aangekomen bij die beste man, werd ik verwelkomt door een alleraardigste juffrouw in een witte jas. Ze deed het intake gesprek en was een chirurg in opleiding. Allerlei vragen werden er gesteld. Ik deed mijn verhaal dat ik sinds maart al last had van een kloof in mijn anus. Ik had ook eerst aambeien, maar dat is over. Heb van alles al geprobeerd, zoals movicolon ,vezels eten, 4 maanden diltiazemal smeren.

De 1e afspraak met de chirurg in het Bravis Ziekenhuis te Roosendaal.

Problemen met smeren van de binnenkant van mijn anus en op de fissuur aan te brengen. 's Morgens gaat de ontlasting goed en zonder pijn, maar in de middag gaat het branden. Na de ontlasting spoel ik het schoon met de douchekop. Ik voel dan ook wel wat "bloemkooltjes". Ik heb geen gewichtsverlies of vermoeidheid en sport 3 x per week. Alles werd keurig in mijn bestand ingetikt.
De mevrouw begon het e.e.a. te vertellen over fissuren, dat ze die soms ook wegsnijden e.d. Wat krijgen we nou, dacht ik. Met het mes op tafel die TV quiz kende ik wel, maar met het mes in de poeperd, bbrrrr. Ik vertelde, dat mijn broer ook een fissuur heeft gehad en dat hij er met een botox injectie vanaf was. Heb dit later nog eens nagevraagd en hij is er al jaren, dankzij de botox spuit, er helemaal vanaf. Ze konden de fissura ani goed zien zitten, vertelde mijn broer. Werd plaatselijk verdoofd en de botox er in. Klaar was Kees ;-)
Genoeg gepraat en nu ter zake. Met de billen bloot voor nader het onderzoek. Ze deed voorzichtig de billen wat uit elkaar en ging met haar vingertje naar binnen. En jawel hoor, daar vloog ik al tegen het plafond, een schot in de roos. Dus klaar met de inspectie. Daarna kwam de chirurg binnen en wilde ook graag een kijkje nemen. "Ik ga niet naar binnen", zei hij. Hij had me natuurlijk al wel gehoord. Dus weer de billetjes van elkander en hij dacht dat de fissuur al weg was, daar hij een litteken zag. Zal misschien van de vorige keer zijn, dacht ik. Kan hem niet vinden zei hij, dus conclusie…………….
"Hadden je zussen kanker?", was de opmerking. "En had je moeder ook darmkanker?" Even slikken, gelukkig in dit geval heb ik geen zussen en nee mijn moeder had geen darmkanker.
Hij ging verder met de mededeling dat hij geen voorstander was van botox. Omdat je daar incontinent van kunt worden en in mijn geval weet hij niet waar hij moet prikken, omdat er geen fissuur zichtbaar is. Dus naar de balie en in laten schrijven voor een colonscopie of te wel darmonderzoek. Ik kon de andere week al terecht en 5 augustus werd als datum genoteerd dat ik mezelf in mijn gat liet kijken. Kreeg een hele receptenlijst mee om mijn darmen schoon te spoelen en wat ik wel en niet mocht eten. Onderweg naar huis…………… heeft je moeder ook darmkanker, zat nog tussen mijn oren. Ik zag allemaal kruisbeelden en graven voorbij komen. Zag me daar al op het kerkhof liggen. Schrale troost zo een bezoekje. Maar daar staat tegenover dat ik al snel aan de beurt was voor de inwendige inspectie.